Λίμνη Φενεού: Μια φυσική λίμνη στα ορεινά της Πελοποννήσου που σε μαγεύει
Η λίμνη Δόξα είναι μία τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων, η οποία βρίσκεται στην Αρχαία Φενεό Κορινθίας. Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, και στηρίχτηκε στον χείμαρρο Δόξα που ρέει σε εκείνη την περιοχή. Κατά το παρελθόν η λίμνη έχει πλημμυρίσει αρκετές φορές καλύπτοντας όλο τον ευρύτερο κάμπο της Φενεού και καταστρέφοντας τις καλλιέργειες των τότε κατοίκων της περιοχής. Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.Το εκκλησάκι πανηγυρίζει στις 27 Αυγούστου, μέρα ονομαστικής εορτής του Αγίου, καθώς και τη μέρα εορτασμού των Φώτων, όπου γίνεται καθαγιασμός των υδάτων της λίμνης. Παλαιότερα υπήρχε εκεί η Μονή Αγίου Γεωργίου αλλά λόγω των πλημμυρών μεταφέρθηκε σε μικρή απόσταση από την αρχική της θέση, σε διπλανό ύψωμα. Πολύ κοντά στην λίμνη βρίσκεται το χωριό Γκούρα.
Το φυσικό τοπίο γύρω από την λίμνη Δόξα είναι πανέμορφο καθώς σε αυτό κυριαρχούν 3 πανύψηλα βουνά της Πελοποννήσου. Συγκεκριμένα, η Ζήρεια (Κυλλήνη) με υψόμετρο 2374 μέτρα, ο Χελμός (Αροάνια όρη) με υψόμετρο τα 2355 μέτρα και η Ντουρντουβάνα στα 2109 μέτρα. Η ύπαρξη όλων αυτών των βουνών γύρω από την λίμνη θυμίζουν τα πανέμορφα Αλπικά τοπία και λίμνες από τις οποίες η Δόξα δεν έχει πολλά να ζηλέψει.
Το εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου
Άλλο ένα στοιχείο που ομορφαίνει την λίμνη, το οποίο από αρκετά σημεία στην περίμετρο της λίμνης φαίνεται να είναι μέσα στην λίμνη και πάνω σε κάποιο νησάκι. Στην πραγματικότητα υπάρχει χωμάτινη λωρίδα γης που οδηγεί στον Άγιο Φανούριο, στη θέση του οποίου βρισκόταν το παλαιό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Αξίζει και μια επίσκεψη στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου,το οποίο και θα δείτε από το επίπεδο της λίμνης, όχι μόνο για την εξαιρετική πανοραμική θέα που προσφέρει σε αυτή αλλά και για να δοκιμάσετε το γλυκό τριαντάφυλλο που φτιάχνεται στη μονή αλλά και να θαυμάσετε από κοντά το σκαλιστό της τέμπλο.
Μονή Αγίου Γεωργίου
Σύμφωνα με την παράδοση, το Παλιομονάστηρο το έχτισε κάποιος μοναχός από την επαρχία Καλαβρύτων με δικά του έξοδα αλλά και με επαιτεία. Όμως αργότερα, τον 17ο αιώνα, εγκαταλείφθηκε, όταν η λίμνη Φενεού κατέκλυσε ολόκληρη την κοιλάδα, αναγκάζοντας τους μοναχούς να χτίσουν ψηλότερα το νέο μοναστήρι. Ακόμα και σήμερα στα νότια του ναού σώζονται τα ερείπια κτισμάτων που ανήκουν στην αρχική μονή.
Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, σε υψόμετρο που αγγίζει τα 1.000 μέτρα. Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει μακρόχρονη ιστορία, αφού διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Χρησίμευσε ως αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας υπό τις εντολές του ηγούμενου της μονής Ναθαναήλ αλλά και με τη βοήθεια πολλών άλλων ηγουμένων από γειτονικές μονές. Σήμερα ο επισκέπτης αντικρίζει ένα τριώροφο εντυπωσιακό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε το 1693, αλλά ανακαινίστηκε λόγω πυρκαγιάς το 1754
Στο κέντρο του μοναστηριού δεσπόζει το καθολικό της Μονής, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Περνώντας την πύλη του με την ανάγλυφη παράσταση του Αγίου Γεωργίου, έργο του 18ου αιώνα, παρατηρούμε το εσωτερικό του ναού ― μια βασιλική με τρούλο. Είναι χωρισμένος σε τρία μέρη: στον νάρθηκα, στον κυρίως ναό (διαθέτει τρεις θύρες) και στο ιερό.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακός είναι ο Παντοκράτορας, ενώ το βλέμμα κεντρίζει και ο αγιορείτικης τεχνοτροπίας μεγάλος ξύλινος πολυέλαιος, ο οποίος στολίζεται με μικρές εικόνες εξαιρετικής τέχνης. Αξιοθαύμαστο είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο που κοσμεί το καθολικό της μονής και φιλοτεχνήθηκε το 1762, επιχρυσώθηκε το 1768 και φέρει εικόνες και παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, το διπλό δωδεκάορτο και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου.
Σύμφωνα με όσα μου λέει ο πατέρας Αθανάσιος, «στη δυτική πλευρά του ναού προστέθηκε νεότερο κτίσμα με καταπακτή που οδηγούσε σε μυστικό χώρο τον οποίο οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν επί Τουρκοκρατίας ως “κρυφό σχολειό”». Πράγματι, μέσω της μικρής σκάλας μπορεί ο επισκέπτης να το επισκεφτεί― διασώζεται σε άριστη κατάσταση.
ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Κατά τους ισχυρισμούς του π. Γενναδίου, εδώ οι μοναχοί δίδασκαν στα παιδιά την ελληνική γλώσσα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας…ΤΟ εσωτερικό του ναού, όπου φυλάσσονται ιερά κειμήλια, όπως ασημένια θυμιατά, δισκοπότηρο και εικόνες αγίων, γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τα μέσα του 17ου αιώνα, ενώ το 1900 στη Μονή Αγίου Γεωργίου υπηρετούσαν είκοσι τέσσερις μοναχοί.
Κατά τη διάρκεια του χρόνου οι δύο μοναχοί απασχολούνται με γεωργικές εργασίες, τη συντήρηση του μοναστηριού και τις τροφοδοσίες. Τα έσοδα της μονής προέρχονται και από την πώληση του γλυκού, τον οβολό των επισκεπτών αλλά και την εκμετάλλευση της ξυλείας από δασικές εκτάσεις που ανήκουν στο μοναστήρι.«ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΠΛΟΙ»Ένα πιάτο μπάμιες με πατάτες, μια ντοματοσαλάτα, τυρί φέτα, πρόσφορο και κόκκινο κρασί είναι το δείπνο της ημέρας στην κουζίνα της μονής.
Η επ’ισκεψη μας στη μονή συνδιάζεται πάντα με ένα κέρασμα απο γλυκό τριαντάφυλλο με θέα τη λίμνη.
«Πάντοτε το τριαντάφυλλο είχε ιδιαίτερη σημασία για τον χριστιανισμό κυρίως ως σύμβολο του Παραδείσου και της ουράνιας ευδαιμονίας»
«Πρόκειται για τις επονομαζόμενες “μαγιάτικες” πελοποννήσιες τριανταφυλλιές, οι οποίες ξεχωρίζουν για το εξαίσιο ροζ θέαμα που προσφέρουν κατά τη σύντομη διάρκεια της ανθοφορίας τους, είναι εξαιρετικά ανθεκτικές, ενώ αναδίδουν έντονο και μεθυστικό άρωμα λόγω του ροζ λεπτού φυλλώματός τους». Πιθανολογείται ότι η λατινική τους ονομασία είναι Rosa centifolia και, κατά τους ειδικούς, η αρχική ποικιλία της κατηγορίας των εκατόφυλλων τριανταφυλλιών σχηματίζει θάμνο με αραιά, γεμάτα χάρη κλαδιά, τα οποία καταλήγουν σε σφαιρικά τριαντάφυλλα ανοιχτού ροζ χρώματος, γεμάτα πέταλα.
Ο πατέρας Γεννάδιος, πριν από πολλά χρόνια, έφερε ρίζες μαγιάτικου τριαντάφυλλου από τη Μονή Ταξιαρχών στο Αίγιο. Αργότερα πέρασε τριάντα χρόνια ως μοναχός στο Μέγα Σπήλαιο, όπου έμαθε τη διαδικασία παρασκευής του γλυκού. «Εδώ πρόσφεραν στους προσκυνητές μόνο λουκούμι με νερό. Μόλις έφερα τις ρίζες, τις φύτεψα περιμετρικά της μονής. Αυτές άνθισαν και πολλαπλασιάστηκαν με αποτέλεσμα να εδραιωθούν το κέρασμα και η αγορά του γλυκού στο μοναστήρι» αναφέρει.ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ: «Παλιά πρόσφεραν στους προσκυνητές μόνο λουκούμι με νερό. Τώρα προσφέρουμε το δικό μας γλυκό» ..Η διαδικασία απαιτεί γερά χέρια, καθώς στο μείγμα δεν προστίθεται νερό, και η ζάχαρη λιώνει μόνο με το υγρό που περιέχουν τα ροδοπέταλα
Ο πατέρας Γεννάδιος μάς λέει: «Πάντα να είναι γλυκιά η ζωή σας, όπως το τριαντάφυλλο».
